Διονύσου

Την ώρα που η χώρα μας μετράει τις πληγές της από τις περσινές φωτιές και η νέα αντιπυρική περίοδος θεωρείται από τις πιο επικίνδυνες των τελευταίων ετών, στο Δήμο Διονύσου η πυροπροστασία φαίνεται να τίθεται σε δεύτερη μοίρα. Και το ερώτημα που γεννάται, είναι σοβαρό και επείγον: ποιος θα αναλάβει την ευθύνη σε περίπτωση, που όλοι απευχόμαστε, πυρκαγιάς στις περιοχές του Δήμου;

Το έργο δημιουργίας περιμετρικών αντιπυρικών ζωνών, συνολικού ύψους 252.065 ευρώ, όχι μόνο είχε εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, αλλά και την έγκριση του Δασαρχείου Πεντέλης. Ένα έργο απολύτως αναγκαίο, που εκπονήθηκε με βάση τις οδηγίες όλων των αρμόδιων φορέων και μάλιστα με έκπτωση 11% από τον ανάδοχο.

Κι όμως. Μέλη της Δημοτικής Επιτροπής –μεταξύ αυτών οι κυρίες Πέππα και Κανακάρη και οι κύριοι Τσούκας, Ουσταμπασίδης και Μακρυγιάννης– καταψήφισαν το έργο. Γιατί; Επειδή «δεν τους άρεσε» η διαδικασία του Πράσινου Ταμείου; Επειδή «δεν τους άρεσαν» οι ζώνες που υπέδειξε το Δασαρχείο; Ή μήπως επειδή απλά ήθελαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις;

Αντιπολίτευση με ψευδή νούμερα (π.χ. ανύπαρκτη χρηματοδότηση 500.000 ευρώ) και γενικότητες, που θυμίζει περισσότερο μικροπολιτική τακτική παρά υπεύθυνη στάση για την ασφάλεια χιλιάδων κατοίκων. Αν αυτό δεν λέγεται παίξιμο με τη φωτιά, τότε τι είναι;

Στον Διόνυσο, ο κόσμος δεν ζητάει πολλά. Ζητάει το αυτονόητο: να νιώθει ασφαλής στο σπίτι του, στη γειτονιά του, στο δάσος δίπλα στο οποίο μεγάλωσε. Τόσο ανάλαφρα σκέφτονται στο Δήμο;

Η πρόληψη είναι πράξη ευθύνης – όχι αντικείμενο πολιτικής κόντρας. Αν αύριο ξεσπάσει φωτιά και χαθούν ζωές ή περιουσίες, δεν θα φταίει μόνο η ξηρασία ή ο άνεμος. Θα αναλάβουν την ευθύνη οι ίδιοι, αυτοί που σήκωσαν το χέρι και ψήφισαν "όχι"; Κι αυτό δεν πρόκειται να ξεχαστεί.