Ολοκληρώθηκε χθες η διαδικασία της δίκης για τους υπαίτιους της φωτιάς στο Μάτι, μία καταστροφή που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση και ενδιαφέρον, τόσο ως προς το μέγεθος της καταστροφής, όσο και για τα τραγικά επιχειρησιακά λάθη που έγιναν.
Η δικαιοσύνη με την απόφαση που έλαβε, έδειξε με το σκεπτικό της ως υπαίτιους της καταστροφής την πυροσβεστική και τον άνθρωπο που από εγκληματική του αφέλεια έβαλε τη φωτιά, κατεύθυνση που λίγο ή πολύ ήταν συνείδηση από καιρό τώρα στους πολίτες, ενώ έβγαλε από το κάδρο ευθυνών το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης, δημάρχους, αντιδημάρχους και περιφερειάρχη Αττικής.
Η αθώωση της αυτοδιοίκησης ήταν φυσικό συνεπακόλουθο, αφού ήταν γνωστό σε όλους, ότι η αρμοδιότητά της αρχίζει και τελειώνει στο στάδιο της πρόληψης και της αποκατάστασης των επιπτώσεων μιας φυσικής καταστροφής και καμία εμπλοκή δεν έχει κατά την διάρκεια εκδήλωσης του ίδιου του φαινομένου, όπου αρμόδια είναι η Πυροσβεστική και η Γενική Γραμματεία Πολιτική Προστασίας.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί πως το δικαστήριο επέβαλε στους ανθρώπους που καταλογίζεται η ευθύνη τις ανώτατες ποινές που προβλέπεται από το νομικό μας σύστημα, οι οποίες πάλι σύμφωνα το νομοθεσία ήταν μετατρέψιμες σε χρηματική ποινή ή αναστολή και δεν προβλεπόταν έκτιση της ποινής.
Αυτή την αλήθεια φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται οι εμπλεκόμενοι με την πολιτική αγωγή και παρασυρόμενοι έχουν ξεκινήσει μία διαδικασία αυτοδικίας αντίστοιχη με το νόμο του Λυντς, κατά την οποία οι πολίτες με μορφή όχλου προβαίνουν αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση ενόχου.
Τα νομικό μας σύστημα όμως δεν λειτουργεί με τέτοιες μεθοδολογίες ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να λειτουργεί και θα πρέπει κάποια στιγμή στη χώρα μας να γίνει σε όλους κατανοητό ότι ο σεβασμός του πρέπει να είναι διαρκής. Το ότι ορισμένες αποφάσεις μπορεί ή και πραγματικά προκαλούν το δημόσιο αίσθημα δε σημαίνει πως είναι και νομικά λανθασμένες.
Πληροφοριακά και προς ενημέρωση όσων δε γνωρίζουν. Το συγκεκριμένο αδίκημα σύμφωνα με το νομικό μας σύστημα ήταν πλημμέλημα, για πιο λόγο μετατράπηκε σε αυτό ελάχιστοι γνωρίζουν και με αυτό έκριναν οι δικαστές. Η ανώτατη δε ποινή που μπορούσε να επιβάλλει η έδρα, ήταν τα 5 χρόνια και αυτή επέβαλε χωρίς μάλιστα να προβλέπεται καθ’ οποιονδήποτε τρόπο η έκτιση της ποινής με εγκλεισμό.
Είναι άλλο πράγμα να μη ξέρεις τα δεδομένα μίας δικογραφίας και άλλο πράγμα να διαφωνείς με αυτή για τους δικούς σου λόγους, προσπαθώντας με άναρθρες φωνές να παραποιήσεις την απόφαση που πάρθηκε με βάση τη δικογραφία και το νομικό σύστημα.
Όπως επίσης θα πρέπει κάποια στιγμή και μάλιστα άμεσα… το κεντρικό πολιτικό σύστημα να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογεί και να μη πετάει το μπαλάκι στην τοπική αυτοδιοίκηση ή ακόμα ακόμα και την ατομική μας ευθύνη με πρόσφατο παράδειγμα τον νόμο που ψάχνουν να βρουν τον τρόπο εφαρμογής του, περί ιδιωτικών περιουσιών πλησίον ή και εντός δασικών εκτάσεων.
Πηγή:https://polismedia.gr/
