Επειδή τα νομίσματα έχουν δύο όψεις και επειδή τελικά τίποτα δεν θα πρέπει να μένει αναπάντητο όσον αφορά την πόλη μας, την Παλλήνη παραθέτω ανάρτηση της Katerina Panagiotoy, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξακολουθεί να κατοικεί στην Παλλήνη.
ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΛΗΝΗ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ;;;
Προ ημερών διάβασα σχόλιο του κ. Λεβίδη σε μια ανάρτηση στο fb, όπου χαρακτηρίζει την Παλλήνη σαν συνώνυμο με την αχαριστία, την ύβρι στους νεκρούς , την μικροψυχία.
Αυτοί οι χαρακτηρισμοί προκάλεσαν θυμό, όχι μόνο σε μένα αλλά και στους κατοίκους της εποχής στην οποία αναφέρεται και στους απογόνους τους.
Αυτό το συναίσθημα με αναγκάζει να κάνω κάποιες διευκρινήσεις.
Κύριε Λεβίδη το ηλεκτρικό ήρθε προπολεμικά στην Παλλήνη αλλά μόνο μέχρι τον λόφο και τον ασύρματο, που από τότε είχε και τηλέφωνο και πολύ μετά με στερήσεις των κατοίκων έφθασε στα σπίτια τους.
Το νερό ήρθε στην Παλλήνη 1969-1970 και μέχρι τότε υπήρχαν ντεπόζιτα στις ταράτσες που γεμίζονταν με βυτία.
Το τηλέφωνο ήρθε περίπου το 1960 στην κοινότητα και στην αστυνομία.
Η αρχική ονομασία του περιφερειακού δρόμου του λόφου ήταν Καραϊσκάκη και επί Νομαρχίας Μπότση μετονομάστηκε σε Δ. Λεβίδη. Μετέπειτα με Κοινοτάρχη τον Γ. Σμέρο επανήλθε στην αρχική του ονομασία.
Ο Καραϊσκάκης είναι υποδεέστερος του Δ. Λεβίδη;; Αν θέλατε να ονομασθεί ένας δρόμος σε Δ. Λεβίδη γιατί δεν προτείνατε τον δυτικό περιφερειακό του λόφου που δεν είχε όνομα;;
Όσο για την οδό Καραϊσκάκη θυμίζω ότι ήταν μονοπάτι. 'Όταν έγινε διαπλάτυνση του δρόμου οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων των 430 τμ., έδωσαν μάχη για να διαφυλάξουν τη μικρή ιδιοκτησία, γιατί υπήρχε άρνηση να δοθεί έστω και ένα μέτρο από την πλευρά του λόφου ( υπάρχουν μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής).
Κανένας δρόμος δεν ασφαλτοστρώθηκε επί των ημερών σας.
Θεωρείται ότι η αχάριστη συμπεριφορά των Παλληνιωτών σας ανάγκασε να πουλήσετε τον λόφο.
Ήταν αυτός ο λόγος;;
Με την πώληση του λόφου ρίξατε μαύρη πέτρα πίσω σας. Φεύγοντας όμως αφήσατε πεταμένα στο πάτωμα του γραφείου του πατέρα σας, την αλληλογραφία της μητέρας σας με τον πατέρα σας στο διάστημα που ο Δ. Λεβίδης ακολούθησε τον τότε βασιλέα στην Αίγυπτο και Αγγλία, καθώς και οικογενειακές φωτογραφίες με σημάδια επάνω τους από τα παπούτσια των διαφόρων επισκεπτών του λόφου.
Τόση βιασύνη να φύγετε;;
Αυτό δεν είναι ύβρις στους νεκρούς ;;
Θυμάμαι όταν την παλιά εποχή κυκλοφορούσαν λίγα αυτοκίνητα και υπήρχε σχεδόν απόλυτη ησυχία, ακουγόταν το μούγκρισμα της μηχανής του αυτοκινήτου σας όταν το βάζατε μπροστά και έντρομοι τρέχαμε να απομακρυνθούμε από τον δρόμο γιατί σε κλάσμα δευτερολέπτου κατεβαίνατε από τον λόφο στην Μαραθώνος και φτάνοντας στην εκκλησία της Παναγίας κάνατε αναστροφή και ξανανεβαίνατε στον λόφο.
Πάντα λάτρης της ταχύτητας.
Η ταχύτητα όμως πολλές φορές προκαλεί και ........ δυστυχήματα.....
Θυμάμαι το υπεροπτικό ύφος σας προς τους κατοίκους του τότε Χαρβατιού (όχι μόνον εγώ) αλλά και πολλά άλλα γεγονότα, όχι και πολύ ευχάριστα από την τότε κοινή μας συγκατοίκηση στο τότε Χαρβάτι.
Η μέγιστη χαρά πού αισθάνεσθε με την καταστροφή του σπιτιού ξεπερνά κάθε ανάλυση και σχόλια.
Καλόν είναι να κάνουμε ανασκόπηση και αυτοκριτική της ζωής μας και να μην ρίχνουμε ευθύνες σε τρίτους.
Πόσο μάλλον όταν διανύουμε το τελευταίο κομμάτι της ζωής μας.
Η Παλλήνη ούτε παροχές και ούτε αγαθοεργίες είχε από εσάς.
Η Παλλήνη δεν σας χρωστάει ΤΙΠΟΤΑ.
