ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Γροθιά στο στομάχι οι μαρτυρίες Ελλήνων από το Ισραήλ: "Από τους 30 συμμαθητές του γιου μου, οι 15 είναι νεκροί"
Στα αεροδρόμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης συνεχίζουν να φθάνουν Έλληνες από το Ισραήλ.
Απόψε αργά το βράδυ αναμένεται να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" ειδική πτήση που θα μεταφέρει περίπου 100 Έλληνες που μένουν μόνιμα στο Ισραήλ και επιθυμούν να επαναπατριστούν.
Στα αεροδρόμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης συνεχίζουν να φθάνουν Έλληνες από το Ισραήλ. Είναι κυρίως για γυναίκες και μικρά παιδιά που κατάφεραν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου.
Μιλώντας στην ΕΡΤ περιγράφουν τη ζωή μέσα στα καταφύγια, τις ασταμάτητες σειρήνες, τους συμμαθητές των παιδιών τους που έχασαν τη ζωή τους.
Τα παιδιά στο Ισραήλ είναι τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου. Ο Μάκης Λεβή που επέστρεψε στην Ελλάδα με την οικογένειά του, κόβει την ανάσα όταν μιλάει για την τύχη των συμμαθητών των παιδιών του. "Υπάρχουν παιδάκια που δεν θα τα ξαναδούμε. Ο μικρός έχει στην τάξη του 30 παιδιά, σήμερα που μιλάμε είναι 15".
Με έναν λυγμό ξεσπάει μια γυναίκα που αντίκρυσε τους ανθρώπους της ξανά ασφαλείς, μακριά από την φρίκη του απάνθρωπου πολέμου στο Ισραήλ.
"Σκοτώνουν παππούδες, παιδιά, ό,τι βλέπουν. Είναι απίστευτο" λέει ένας νεαρός που επαναπατρίσθηκε από το Ισραήλ, ενώ μία κοπέλα αναφέρει ότι "ακόμα έχουμε τον ήχο από τις ρουκέτες ακόμα στα αφτιά μας",
"Τώρα που ήμασταν στο αεροδρόμιο για να πάρουμε το εισιτήριο, ακούγαμε τις ρουκέτες από πάνω και λέγαμε "τώρα θα έθουν, τώρα θα έρθουν", σοκάρουν τα λόγια άλλης γυναίκας που επέστρεψε ασφαλής στη χώρα.
Η Δέζι Βαρσάμ έφτασε στο αεροδρόμιο Μακεδονία μαζί με τα τρία παιδιά της, έπειτα απο 3 μερόνυχτα που έμειναν μέσα σε ένα καταφύγιο για να σωθούν. "Ο μεγαλύτερος είναι τεσσάρων άρα δεν πολυκαταλάβαινε ακόμα τι συμβαίνει. Κάθε φορά που ακούγονταν οι σειρήνες, νόμιζε ότι είναι ασθενοφόρο και έτσι συνεχίσαμε να λέμε και εμείς".
Άλλοι ξεφεύγουν από εκεί που παραμονεύει ο θάνατος. Άλλοι όμως παλεύουν να φτάσουν εκεί. Όπως μια Ισραηλινή παντρεμένη με Έλληνα, που έχει δύο παιδιά και φεύγει για την πατρίδα της που δοκιμάζεται, όπως η ίδια λέει. "Δεν πηγαίνω εκεί για να πολεμήσω. Πηγαίνω για να προστατέψω την πατρίδα μου και να κάνω κάτι που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν. Δεν θέλουμε να πολεμήσουμε, δεν διδάσκω τα παιδιά μου ότι χρειαζόμαστε τον πόλεμο".
Σε αυτούς που βρίσκονται ήδη στον πόλεμο, ο φόρος αίματος είναι βαρύς.
Η Παναγιώτα Πέτρου, γιατρός στα Ιεροσόλυμα αναφέρει σε εκπομπή της ΕΡΤ: "Έχουν ανοίξει χειρουργεία για κλίνες για όλα αυτά τα επείγοντα αλλά σε άλλα νοσοκομεία είναι ακόμα πιο δύσκολα. Πριν από λίγο έβλεπα από ένα νοσοκομείο στο Νότο που συνάδελφοι που τους είχαν επιτάξει, έχουν χάσει τη ζωή τους".
"Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια αγριότητα. Έχω ζήσει τρεις πολέμους, ίσως και παραπάνω, δεν μπορώ να τους μετρήσω πια. Ήμουν ενάμιση μήνα στο Ισραήλ, όταν ξέσπασε ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ. Τους άλλους πολέμους τους έζησα και ενεργά και από κοντά". "Έχω το γιο μου αυτή τη στιγμή επιστρατευμένο" αναφέρει ο ξεναγός – μεταφραστής, Άγγελος Ραφαήλ.